Het was me tijdens de vorige tocht al opgevallen dat de graangewassen hier amper een halve meter hoog worden. Zowel haver, gerst als tarwe. Zoals ik vermoedde zijn de zaden speciaal behandeld. Niet direct om de graan opbrengst te verhogen vertelde me de boer waar ik gisteren logeerde, maar wel om de strohalm kort te houden.
Er zijn haast geen gemengde boerderijen meer waardoor het stro niet meer wordt gebruikt in de veeteelt. De boeren moeten tegenwoordig al meteen bij het inzaaien aangeven aan de voedingsindustrie hoeveel product ze kunnen leveren. Daarbij moeten ze uiterst zorgvuldig de verkoopprijs bepalen. Eenmaal die is afgeven, kan ze niet meer gewijzigd worden, wat de marktsituatie achteraf ook zal zijn. Zo weet men nu al dat de voedingsindustrie veel meer winsten zal maken nu de prijzen op de markt de hoogte ingaan door het conflict in Ukraine. De boer zelf zit vast aan de prijs opgegeven voor het conflict startte.
Terug naar de tocht. Vooral afwisselend heel mooi en haast enkel via veldwegen.
Heel even moest ik een drukke weg volgen bij het oversteken van de samenkomst van de autosnelwegen uit Lille en deze vanuit Nancy.
De tocht was bij momenten wel pittig te noemen, vooral bij het uitgaan van de vallei bij Saint Ciergues en nadien bij Langres dat hier op een eenzame hoogte van 480 meter de hele omliggende streek overschouwt.
Langres kende ik al, Lieve en ik hebben de stad al eerder bezocht. Ik haalde mijn stempel en trok de stad uit naar een hotelletje waar ik voor een nacht geboekt heb.
