Molto caldo

Dan toch maar weer om 6h00 vetrokken en maar goed ook.  Vandaag weer geen wolkje aan de lucht en temperaturen tot 37gr in de schaduw.

En net die is er niet veel. Bovendien bleek in Pont d'Arbia, waar ik zou overnachten, het restaurant en de winkel gesloten te zijn. Dan maar verder tot Buonconvento, waar ik dan via booking nog een redelijk goedkoop hotelletje heb gevonden. Daarmee zit ik weer op 30 km vandaag. De hospitalero van het ostello Centro Crest begreep het wel. Volgens hem stoppen ook veel pelgrims omwille van de warmte. 

En, inderdaad,  dit weekend wordt het nog 5 graden warmer. Italië kreunt onder die hitte. Zaterdag en zondag staan er telkens 33km op de planning, met daar boven op een klim naar Monte Nebbiale bij La Fortezza van bijna 900 m. Het stappen gaat goed,  en de warmte kan ik nog verdragen.  Maar ik vrees dat het dit weekend  teveel van het goede zal zijn.  Ik moet dit anders aanpakken.  Morgen stap ik nog naar San Quirico d'Orcia, 22km. Daar neem ik dan morgenavond de bus naar Acquapendente. ( tenminste, als die bus rijdt,  het hotel gaat dit voor mij nakijken.) Zo kan ik zaterdag voorbij de top weer verder stappen en zijn de tochten ook weer wat korter. 

Groen

Het Toscane waar ik nu door trek verschilt toch erg van het Toscane van de eerste dagen. Het is hier veel groener, meer bos en ook veel properder. Je merkt het ook aan de vele vakantiegangers. En ja, het wordt dus ook duurder. Dat merk je al aan het drankje in de bar. Het was een lange maar erg mooie tocht vandaag. Na het rustige Montereggioni boven op een berg en volledig omringd door een hoge muur en zijn torens trok ik verder door bossen en velden naar Sienna. 

De intocht in zo'n grote stad gaat meestal via een of andere drukke invalsweg en dat was ook nu niet anders. Eenmaal door de grote toegangspoort was het nog een hele tocht naar de Duomo van Sienna. Het was koppen lopen. Alle terrassen en winkeltjes zaten overvol. 

Het plan om in het centrum wat voedsel te kopen moest ik laten varen. Grote groepen mensen liepen zingend door de straten, allemaal herkenbaar aan het sjaaltje dat ze droegen en dat symbool staat voor één van de zeventien wijken in de stad. Nadat ik mijn stempel in de kathedraal kreeg, moest ik een omweg zoeken om de stad uit te geraken. In sommige straten en vooral ook het grote centrale plein was er geen doorkomen aan. En zeggen dat de 'Il Palio' zelf pas zaterdag plaats vind. Meer over dit toch wel interessante evenement vind je op internet.

Ik heb via Airbnb nog een betaalbare slaapplaats gevonden iets buiten de stad en zelfs direct aan de Via Francigena. Ik kreeg pas vanmorgen bericht dat het Pelgrimhotel van Sienna voor Ukrainers is gereserveerd. Daar kan ik absoluut mee leven, alleen kwam het bericht wat laat. Vandaag heb ik 34 km gestapt, meteen ook 3km die ik morgen niet meer moet doen. Half uurtje langer slapen.

Het regent !!

Gisterenavond was nog eens een echte pelgrims avond. Er werd in het oude klooster een uitgebreide maaltijd voor ons klaargemaakt. Aan tafel, twee jonge Spanjaarden broer en zus, Christian, een schrijnwerker meubelmaker uit Fribourg in Zwitserland, Brigitte een dertigjarige uit Zürich, Agneta 45 en, jawel, uit Zweden Norkopping. Gespreksonderwerp: pelgrimeren en avonturen. 

Vanmorgen nam ik afscheid van iedereen en was ik als eerste weg. De anderen stappen vandaag naar San Gimignano op 14 km. 

Zelf hou ik het op een kort bezoek aan dit erg mooi stadje, Ooit stonden hier liefst 72 torens op een 300 meter hoge heuvel. Nu staan er nog 13. De heuvel was al bekend bij de Etrusken. In de 13de en 14de eeuw was het grotendeels bezit van de Medici's. In 1400 brak de pest uit en werd de stad verlaten. Veel gebouwen vervielen tot ruïnes. Pas in de 15de eeuw floreerde het stadje terug opnieuw. Vandaag wordt het belaagd door heel veel toeristen. Kort bezoek dus en wegwezen.

De hemel trok stilaan dicht en hoewel de zon niet meer doorbrak bleef het warm. Pas nadat ik in het verblijf in Col di Val d'Elsa incheckte begon het zachtjes te regenen. Heerlijk. De lucht wordt letterlijk gekoeld en gezuiverd. Het eerste echte buitje in lange tijd. 

Morgen wil ik tot Siena wandelen en tocht van 32 km. Maar er is een probleem met het vinden van een overnachtingsplaats. Nu zaterdag is er het gekende 'Il Palio'. Een paardenrace door het centrum van de stad. Dat lokt ook weer massa's toeristen. Zelfs de pelgrimsverblijven zitten vol voor het volgende weekend. Daarom dus morgen doorstappen en hopelijk is er nog een plaatsje vrij.

Een pintje.

Aida baat een kleine b&b uit in San Miniato. Ze is de ideale gastvrouw voor de vermoeide pelgrim. Bij de inschrijving vroeg ze wat ik wou drinken, " een pintje?" vroeg ze. Ze heeft vroeger als au pair gewerkt voor een Italiaans koppel in Brussel. Deze morgen had ze voor ontbijt twee croq monsieurs gemaakt met roerei erbij. Ik begon de dag dus met een goed gevuld maag.

De tocht ging verder door het Toscaans heuvelland. Ik denk wel dat het hier erg mooi kan zijn, maar nu is het vaak uitgedroogd en dor.  Gelukkig zijn er die kleine attenties onderweg, een houten EHBO box met daarin kleine spulletjes die de pelgrim van nut kunnen zijn. 

Ook, en dat al gedurende de hele tocht, de waterkraantjes of fonteintjes met drinkbaar water. Ook meer een meer verwijzingen naar de via Francigena. De hitte speelde vandaag wel de hoofdrol, temperaturen tot wel 40 graden geselen de pelgrim op zijn pad. Maar het doel van vandaag is weer bereikt. Met een douche en 'een pintje' recupereer ik helemaal. Mijn verblijf zelf heet 'Ostello Sigeric' en is gevestigd in een prachtig volledig gerenoveerd klooster. Straks krijg ik hier ook een maaltijd en morgen om 5h staat het ontbijt weer klaar.

Spoor

In zijn gids, ' De Weg van de Franken' beschrijft Ben Theunissen het traject van Avenza tot Pietrasanta als onaangenaam, stoffig, lawaaierig en druk. Het is een aan elkaar gesloten industriegebied waar de winning van het witte goud, marmer, centraal staat. Het is ook in deze streek dat ondermeer Michelangelo, in gezelschap van zijn knechten en leerlingen, op zoek  ging naar het passende marmer voor zijn projecten. In elk geval reden genoeg om bij dit warme weer, vandaag 38 graden, dit stuk over te slagen. Na wat wikken en wegen besloot ik een stuk met de trein te doen. Ik spoorde vanmorgen tot Altopascio om meteen ook minstens 1 dag vooruit te zijn op Franco. Het wordt tijd dat hij zijn eigen boontjes leert doppen. Ik was vanmorgen al om 8h in Altopascio en vatte de tocht aan die me naar San Miniato leidde. 

Het oudste gedeelte van dit stadje, San Miniato Alto, ligt boven op een heuvel en overschouwt het hele gebied. Hier vind ik mijn slaapplaats voor vannacht. Morgen verder door het mooie, zachte maar o zo hete Toscane 

Zweet.

Een zware klim was de opener van vandaag. Op 8 kilometer 500 meter stijgen, dat kost bij dit weer vooral veel zweet. Twee t-shirts heb ik er kunnen op uitwringen. Het derde t-shirt was dan drijfnat bij aankomst in Avenza.  Veel vuile was dus, maar bij dit weer is alles snel weer droog. Ik was trouwens elke dag de kleren die ik gedragen heb. Ze verslijten evenveel van het wassen als van het dragen ervan. In elke herberg of rustplaats zijn droogrekken voorzien. Elke pelgrim doet zo dagelijks zijn was. 

De tocht was aanvankelijk erg mooi, toch tijdens de afdaling van de vijfhonderder. Ook vandaag weer erg mooie panorama's. Ik wil er wel enkele meegeven.

Ik zit hier intussen ook vlak bij de zee, maar heb eerlijk gezegd noch de goesting noch de moed om even tot het strand te wandelen. En zo vergaat het iedere pelgrim. We zijn geen toeristen, laat dat duidelijk zijn. Die drukte laten wij aan ons voorbij gaan. 

Aulle

Bij vertrek in Pontremoli heb ik mijn drinkbussen gevuld met ijskoud water van een automaat. Voor 0,04 euro kan je 1 liter water tappen. Je kan zelfs kiezen voor gewoon water of frisante (lichtbruisend).  

De tocht verliep erg vlot. Lichtjes dalend laat ik stilaan de Appennino's achter me. Morgen bereik ik de Middellandse zee, iets zuidelijker dan 'La Spezia'. Het was een mooie tocht met soms wel verrassend mooie dorpjes. Ik heb er van genoten.

Vannacht slaap ik in Aulla in het huis van de 'Parrochia di Santa Caprasio'. Hier tref ik ook Patrick en Franko weer. Ook Marie, een oudere dame uit Blessonville in Frankrijk. Ze legt dagelijks slechts 5 tot 10 kilometer af en doet de rest van het traject per trein of bus. Gisteren had ik haar al ontmoet in Pontremoli. Ze gaat erg moeizaam en doet zo een stuk Via Francigena op haar eigen manier. We zijn samen een lekkere pizza gaan eten in de stad. 

En zo eindigt dag 55 van mijn tocht. Ik denk al vaker aan de aankomst in Rome. Maar vooral aan de reis terug naar huis. Daar kijk ik nu nog het meest naar uit.

Het dal van Magra.

Weidse uitzichten en panorama's zijn moeilijk te beschrijven. Zelf foto's verhullen de intense ervaringen als je door een mooi landschap wandelt. Ik ga er dan ook niet teveel moeite voor doen. Gebergten zoals de Appennino's moet je gewoon zelf ervaren.

 Zoals alle dagen ben ik iets na 5 uur al op stap. Daarbij wachtte ik tot Franco al een tijdje weg was. Na twee uurtjes stijgen bereikte ik de 'Passo della Cisa'. 

Er hing wat bewolking met af en toe wat snel opdrogende druppeltjes, maar het bleef erg warm. Tijdens de afdaling ontmoette ik Patrick weer, één van de Franse pelgrims die ik in Zwitserland al leerde kennen. Na een kort gesprekje ging ieder weer, op eigen tempo op pad. De afdaling verliep vrij vlot en op de middag was ik in Pontremoli. Franco wachtte me op aan het ' Convento Frati Cappuccini'.

 Samen checkten we in, ieder kreeg zijn kamertje, zoals het al eens vaker gebeurt in een groot klooster. 

We deden samen wat inkopen in de oude stad om dan  vanavond zelf pasta met ragout te koken. Morgenvroeg nog eens wat langer slapen. 

Toscane

 Het wordt al wat drukker op de Via Francigena. Vandaag heb ik een tiental andere pelgrims ontmoet. Veel heeft te maken met het feit dat de tocht deze dagen door de Appennino's gaat en vaak ook mooie panorama's geeft. Morgen gaat het nog even verder omhoog, via de pas naar Toscane. En ook dat lokt natuurlijk meer mensen. 

De tocht was erg zwaar vandaag. Stijgen van 200 naar 1000 meter. Het was gelukkig wel wat koeler dan de voorbije dagen.  Hier is intussen ook de wifi uitgevallen en de 4G verbinding is erg zwak. Geen foto's dus. Morgen dus hopelijk een meer uitgebreid  verslag.

Ochtendgloren

De uitbater van het restaurant in Costa Mezzana heeft ons gisterenavond nog een lekkere maaltijd voorgeschoteld. En vooral, er was ook bier. Als voorgerecht een lekkere rijstschotel met allerhande versneden groenten erbij. Ook het hoofdgerecht mocht er zijn. Gevulde paprika's, met een mengeling van vlees kaas en kruiden. 

Iets heeft er in alle geval voor gezorgd dat ik vandaag de wind vanachteren had. Franco vertrok vanmorgen als eerste, gelukkig. Beide tochten liepen vandaag nagenoeg gelijk. Hij kon dus niet missen. Het werd een mooie tocht door velden en weilanden over heuvels en uitgedroogde riviertjes. De zonsopgang was wel het mooiste beeld vandaag. 

We hadden afgesproken in Fornova Di Taro. (Gewoonlijk aan de eerste bar die we tegen komen). Wie Italië kent, kent ook het belang van deze koffiebars. Met extra gewicht aan inkopen voor het avondmaal en wat bier, trokken we, licht stijgend, naar onze bestemming van vandaag, Sivizzano. Dank zij het vroege vertrek vanochtend slaagden we er toch weer in onze tocht van 28 km rond de middag te beëindigen.  In de namiddag is het rusten en vooral verkoeling zoeken. Morgen weer vroeg op. Er ligt een deftige klim richting de 'Cisa' pas te wachten. Die is voor overmorgen.

Heuvels

De dagindeling blijft voorlopig ongewijzigd. De warmte dwingt de pelgrim om vroeg te vertrekken. Tenminste toch als je heel wat kilometers wil doen. In de namiddag is het veel te warm. Vanmorgen heb ik afscheid genomen van Loredana en Laurence. Zij stappen tot Fidenza. Ik wil verder geraken en Franco volgt me gewoon. We maken samen een planning op. Ik bepaal de route en Franco regelt dan de overnachting. Hij wil niet langer op de nieuwe via Francigena stappen. Die maakt werkelijk soms rare onnodige kronkels, vaak enkel terwille van de plaatselijke middenstand. Bovendien loopt de oude route 'la vecchia via' veel vaker door de velden en bossen.

We werken in die zin goed samen. Als Franco de tocht te lang vindt kort ik het wat in, rekening houdende met de slaapplaatsen. Voor vandaag hadden we dan wel een slaapplaats gevonden in Costa Mezzana. Het restaurant en de bar zijn gesloten. Maar, ze komen ons net vertellen dat ze speciaal voor ons een maaltijd willen maken. We moeten om 19h30 langs de achterdeur binnen gaan.

Morgen weer vroeg op. Zonder ontbijt dan maar, maar ik heb wel oploskoffie bij. Dat en water, daarmee moeten we het doen tot we ergens een bar ofzo tegen komen. Morgen, tegen de middag passeren we een stadje met winkels. Hier moeten we zeker inkopen doen voor morgenavond want op de volgende slaapplaats is er ook niets te verkrijgen. 

Nog één zeer belangrijk feit van de dag, halfweg de tocht, na passeren van de stad Fidenza is de omgeving erg veranderd. We zitten nu in de heuvels en overschouwen  vanuit ons verblijf, op 175m, de  enorme vlakte waar we tien dagen lang door trokken. Morgen gaat het zachtjes omhoog en dan staan we aan de voet van de Appennino's.

Corpus Domini.

Dag 50 kenmerkt zich vooral door een kilometers lange tocht langs de Strada Statele nr 9, beter bekend als de Via Emilia. 12 kilometer rechtdoor. Gelukkig is het zondag, geen zwaar verkeer, en vooral s' morgens rustig. Er is geen alternatief tenzij de bus pakken. Precies dat hebben Loredana en Laurette ook gedaan. Franco en ik hebben de hele tocht te voet gedaan. Na 12 km ben je blij eindelijk terug op stoffige grindwegen te kunnen trekken. Af en toe liep het pad door een bos waar we op een gegeven moment zelfs onze schoenen moesten uittrekken om door het water van een kunstmatig riviertje te waden.

 

Er worden hier massa's water opgepompt voor de vele maisvelden. Sommige rivieren staan volledig droog en de Po staat uitzonderlijk laag. 

In Italië, zo ook in Fiorenzuola d'Arda trok vandaag de processie uit voor het  ' Corpus Domini 2022'.

Feest in de straten zou je denken, en ja hoor, maar dan pas s'avonds. Rond 14h sluit men hier werkelijk alles. Rond 20h00 leeft als terug op. Alleen de pelgrims niet, die gaan tijdig slapen want morgen om 5h00 gaan we weer op stap. 

Spaghetti-avond

Het ostello in Corte Sant'Andrea ligt ver van alles weg. Geen restaurants of winkels in de buurt. Maar het huis is er op voorzien. Spaghetti a volonté en diverse soorten saus in blikjes en wat brood erbij. De vier oma's, Franco en ikzelf hebben gisteren avond gezellig samen gekookt en gegeten. Loredana en Laurette zonderen zich zal een tijdje af en hadden onderweg al gegeten. 

Bij het eten kregen we nog bezoek van de verantwoordelijke van het huis. De man is hospitaalridder in de orde van Malta, een voortzetting van wat eens de Tempeliers waren. Een gezellige praatgrage man.

 

Zoals gebruikelijk sta ik met de anderen mee op, maak koffie en ontbijt samen met hen. Om 5h15 vertrok de bende. Wel eerst even een foto van de oma's gemaakt, het is hun laatste wandeldag. Deze avond nemen ze de trein naar huis. (Brescia)

Deze tocht liep hoofdzakelijk over de hoge dijk van de Po.

Het was precies wandelen op een dijk in Nederland. 

Bij het oversteken van de Po, net voor Piacenza, kom je in de regio Emilia Romagna.  

De streek wordt alleszins met de dag mooier. Grote boerderijen liggen verspreid tussen de vele maisvelden. Alles is groen. De laatste kilometers heb ik samen gedaan met Franco en de oma's. 

Het was enorm druk in de Piacenza, zaterdag marktdag. Na een bezoek aan de kathedraal hebben we definitief afscheid genomen op een gezellig terrasje in de stad. 

In het ostello waar we geboekt hadden voor deze nacht hebben we nadien Loredana en Laurette terugzien.