Behalve ons groepje was er nog een groepje van vier vriendinnen uit Brescia. Alle vier jonge grootmoeders, zoals zij het stelden. Hoe dan ook, vanmorgen heb ik gewacht tot iedereen de deur uit was. Zeven praatgrage Italianen. Je moet dat maar eens in huis halen. De rust en kalmte waarmee ik me vanmorgen heb kunnen wassen en klaarmaken was zalig. Een ontbijt zat er vandaag niet bij. Een uur nadat Loredana als eerste vertrok heb ik de deur achter me dichtgetrokken. Franco en de andere dames waren al een half uurtje de deur uit.
Ik heb mijn tempo bewust laag gehouden om in alle rust te kunnen stappen. Maar ik was niet de enige die in het volgende dorp een koffie ging drinken. De vier bomma's en Laurence zaten er ook. Snel die koffie drinken en weg wezen.
Hoewel er hier en daar nog rijstvelden zijn loop ik ook regelmatig door bos. Net voor ik de rivier, de Ticino, bereik krijg ik ook Franco in het vizier. Samen zijn we nog een koffietje gaan drinken toen even later ook Laurence ons vervoegde. Zo begonnen we aan de laatste kilometers van vandaag. We verblijven in het klooster van de Chiesa di Santa Maria de Betlem in Pavia. Uiteraard ook even de stad bezocht. Rond 18h00 begint het leven hier pas.
Iedereen komt terug buiten en de terrasjes lopen vol.
Vergeleken met de dorpjes was de stad op zich wel redelijk proper. Buiten de stad liggen de dorpen, wegen en paden er onverzorgd bij. Wel een beetje deprimerend weet je. Veel afval ook waar het niet hoort. Intussen houdt de hitte aan. Ook in België hoor ik. Ik hoop alleen dat jullie minder last gaan hebben van de muggen.
