Paolo en Neno hebben mijn hart gestolen. Lento contento was by far de beste ostello- ervaring op mijn Via Francigena. Vanmorgen stonden beiden op om mij om 5h00 een ontbijt te bezorgen en uit te zwaaien. De tocht naar Sutri was wat Italië betreft ook één van de mooiste. Door het stadje Vetralla en nadien de uitgestrekte bossen en hazelnoot plantages. Steeds wandelend in de schaduw. Het was een mooie afsluiter. Inderdaad, onderweg heb ik de balans opgemaakt van mijn tocht.
Ik heb 67 dagen gestapt en daarbij 1650 km te voet gedaan. Ik heb 4 keer, na een stapdag, trein of bus genomen:
In Besancon omdat met hemelvaart alle huizen waren volgeboekt.
In Lausanne met de metro het stad uit gespoord.
In Avenza, op de vlucht voor het Franco regime.
In Sutri, vandaag dus, naar Rome.
Samen toch goed voor 150 km die ik niet gewandeld heb.
De laatste goede mogelijkheid om gemakkelijk met de trein naar Rome verder te reizen was vanuit Capranica-Sutri. En ik heb deze kans gegrepen. Het is goed geweest. Ik wil nu naar huis, naar Lieve. In Rome aangekomen ben ik naar het Sint Pieters plein gestapt, ik heb de toeristen stroom die de st Pieters Basilica wilde bezoeken getrotseerd en heb er mijn Testimonium opgehaald.
Daarna een tocht van vier kilometer door de stad naar het pelgrims verblijf in Trastevere. Morgenvroeg bus en trein naar Roma Fiumicino en dan vlucht naar Charleroi waar broer Walter mij komt ophalen.
De Via Francigena is een tocht van grote verschillen en vooral fysiek veel, veel zwaarder dan de tocht naar Santiago die toch langer was. Veel minder pelgrims en dus ook veel minder slaapplaatsen. Soms kun je niet anders en moet je voorgeschreven trajecten volgen. Het gedeelte in Zwitserland is ongetwijfeld het mooiste. Zelf hou ik meer van Frankrijk dan van Italië, maar dat is persoonlijk. Als uitdaging kan de Via Francigena tellen en ik ben blij dat het zo goed gegaan is, ondanks de gebruikte wieltjes.
Ciao ragazze e ragazzi, ciao lieve volgers, Dankjewel voor jullie steun onderweg.
