De temperaturen lopen hier op tot 37 en 38 graden celsius. Al maar goed dat ik op tijd vertrokken ben. Ook Franco loopt vandaag dezelfde route. Filip, de fiets pelgrim had gevraagd hem ook wakker te maken. Hij wou ons zien vertrekken. En zo namen we afscheid in Santhià. Hoewel, een uurtje of twee later haalde hij ons in en zo namen we vandaag tweemaal afscheid. Zo goed als de hele tocht liep door de uitgestrekte rijstevelden van Piemonte.
Veel water en dus ook veel muggen. Miljarden. Stoppen zat er niet in. Het was steeds wachten op een dorpje of een van de grote boerderijen om even halt te houden zonder al te veel last te hebben van die beestjes. Uiteraard heb ik een product bij om te verstuiven en me te beschermen.
Af en toe is het omkijken naar de bergen die steeds meer afstand nemen.
Het is soms een fantastisch mooi zicht wanneer de witte bergtoppen als wolken lijken te zweven boven de horizon. Net op de middag bereik ik de rand van de grote stad Vercelli. Het is nog een half uurtje doorstappen naar het ospitalero in het centrum van de stad. Deze is gevestigd in het voormalig klooster van Eusebio.
Om twee uur gaat de deur pas open en na eerst een frisse pint te hebben gedronken in de stad komt de welverdiende rust in het pelgrimshuis.
