Heimwee

Paolo en Neno hebben mijn hart gestolen. Lento contento was by far de beste ostello- ervaring op mijn Via Francigena. Vanmorgen stonden beiden op om mij om 5h00 een ontbijt te bezorgen en uit te zwaaien. De tocht naar Sutri was wat Italië betreft ook één van de mooiste. Door het stadje Vetralla en nadien de uitgestrekte bossen en hazelnoot plantages. Steeds wandelend in de schaduw. Het was een mooie afsluiter. Inderdaad, onderweg heb ik de balans opgemaakt van mijn tocht. 

Ik heb 67 dagen gestapt en daarbij 1650 km te voet gedaan. Ik heb 4 keer, na een stapdag, trein of bus genomen:

In Besancon omdat met hemelvaart alle huizen waren volgeboekt.

In Lausanne met de metro het stad uit gespoord.

In Avenza, op de vlucht voor het Franco regime.

In Sutri, vandaag dus, naar Rome.

Samen toch goed voor 150 km die ik niet gewandeld heb.

De laatste goede mogelijkheid om gemakkelijk met de trein naar Rome verder te reizen was vanuit Capranica-Sutri. En ik heb deze kans gegrepen. Het is goed geweest. Ik wil nu naar huis, naar Lieve. In Rome aangekomen ben ik naar het Sint Pieters plein gestapt, ik heb de toeristen stroom die de st Pieters Basilica wilde bezoeken getrotseerd en heb er mijn Testimonium opgehaald. 

Daarna een tocht van vier kilometer door de stad naar het pelgrims verblijf in Trastevere. Morgenvroeg bus en trein naar Roma Fiumicino en dan vlucht naar Charleroi waar broer Walter mij komt ophalen.  

De Via Francigena is een tocht van grote verschillen en vooral fysiek veel, veel zwaarder dan de tocht naar Santiago die toch langer was. Veel minder pelgrims en dus ook veel minder slaapplaatsen. Soms kun je niet anders en moet je voorgeschreven trajecten volgen. Het gedeelte in Zwitserland is ongetwijfeld het mooiste. Zelf hou ik meer van Frankrijk dan van Italië, maar dat is persoonlijk. Als uitdaging kan de Via Francigena tellen en ik ben blij dat het zo goed gegaan is, ondanks de gebruikte wieltjes.

Ciao ragazze e ragazzi, ciao lieve volgers, Dankjewel voor jullie steun onderweg.

Lento contento

Als pelgrim Viterbo binnenkomen wacht je een tocht van 3km langs erg drukke wegen vol van files en druk toeterende auto's. Het verlaten van de stad, deze morgen, was werkelijk het tegendeel.

 Na een wandeling door de mooie oude binnenstad,die ik even later langs een van de vele poorten in westelijke richting verliet, kwam ik meteen op de bijzondere Via Signorino terecht. Het is een  4 kilometer lange holle weg, in turfsteen uitgehouwen.

Er is haast geen verkeer wat de uittocht van Viterbo toch wel bijzonder maakt.  Ik bevind me nu in Lazio dat veel groener is dan Toscane. De verdere korte tocht loopt hoofdzakelijk tussen de vele plantages van olijfbomen. Na 15km kom ik in een toch wel bijzonder ostello terecht; 'Lento Contento'. Ik vond het adres op de kleine stickertjes die de uitbaters op lantaarnpalen kleefden. 

Het zijn twee jonge mensen die zelf te voet door heel wat landen zijn getrokken, zelfs tot in Iran. Paolo is Italiaan en zijn vriendin Nino komt uit Georgië. Drie jaar geleden zijn ze met dit project begonnen en het is toch wel een heel bijzondere en aangename omgeving. Het huis ligt drie kilometer van Vetralla  verwijderd en ze proberen zelf zoveel mogelijk volgens de stelling ' lento contento ' te leven. Ze hebben een grote groentetuin en olijfbomen. Het ostello is modern ingericht en biedt alles wat een pelgrim zich ook maar kan wensen. De opstart was wel moeilijk door COVID maar ze hopen nu stilaan wat meer pelgrims te kunnen aantrekken. Hoewel, momenteel zit het warme weer hen wat dwars. Weinig pelgrims op het pad. Ik vernam van Paolo dat het laatste traject van La Storta naar Rome is afgesloten door de  varkenspest. Dus niet alleen de zon is spelbreker. Morgen vroeg op, de tocht gaat naar Sutri.

Van 11 tot 18

Vanmorgen werd het ontbijt klaargezet door de moeder van de host. Ze wist me te vertellen dat het vandaag een vrij gemakkelijke tocht zou zijn tot Viterbo. Ze was vroeger lerares wiskunde en scheikunde in de hogere middelbare school. Elk jaar deed ze de tocht met haar leerlingen. Maar ze waarschuwde me ook, de laatste 12 km is er nergens schaduw te vinden. De regering in Italië raad de mensen aan niet in de zon te komen tussen 11en 18h. Ouderen en kinderen blijven best zoveel mogelijk binnen. En inderdaad, een korte tocht maar alles behalve gemakkelijk. De hitte zuigt letterlijk alle energie uit je lijf. Ik was gelukkig al om 12h in Viterbo en mocht al om 12h30 op mijn slaapplaats binnen. Morgen is het weer een korte tocht, ik zou er normaal twee na elkaar kunnen doen maar riskeer het toch maar niet. Ik zal wellicht al rond 11h in Vetralla kunnen aankomen. De hitte houdt de rest van de week verder aan. Dat wordt dus telkens vroeg vertrekken. Ik heb voor zaterdag namiddag een vlucht geboekt vanuit Rome naar huis. Dat is perfect haalbaar, maar ik speel toch met het idee de laatste of twee laatste etappes niet te doen. De route loopt dan door twee steden bewoont met forensen van Rome. Campagnano di Roma en La Storta. Twee tochten langs drukke wegen en heel wat verkeerslawaai. Ik zal in Campagnano Di Roma moeten navragen wat ik best doe.

Maar ik vergeet niet dat ik op de Via Francigena ben en probeer er toch zoveel mogelijk van te beleven. De foto's liegen er niet om. Het eerste gedeelte van de tocht vandaag ging zowaar over de 1500 jaar oude Via Cassia Antica. Vooral herkenbaar aan de grote platte kasseien.

Regelmatig omkijken en zien hoe Montefiascone stilletjes achter de heuvels verdwijnt.

Aanvankelijk tussen de olijfbomen en zelfs kiwi plantages doorlopen nadien zoals voorspeld door de lerares, door een open en plat landbouw gebied. Dat is allemaal 'Via Francigena'.

Tochtje.

Van Bolsena naar Montefiascone is een tocht van 19km volgens de gids van Ben Theunissen. Onderweg was het pad afgesloten en moest ik een omleiding volgen. Uiteindelijk zijn het slecht 16.5 km geworden. Ik was dus vroeg binnen. Te vroeg om in het klooster van San Pietro binnen te kunnen. Ik ben dan gaan vragen of ik mijn rugzak mocht achter laten en de stad bezoeken. Wat bleek... Een Corona uitbraak bij de nonnetjes.  Er mogen sinds gisteren geen pelgrims meer binnen. Het enige andere ostello was natuurlijk volzet. Booking moest weer eens de zaak oplossen. Na een terrasje in het stadje mocht ik al snel op de kamer in een b&b.

De tocht was wel mooi met regelmatig mooi zicht op het meer van Bolsena.

Op de flanken van de heuvels liggen prachtige villa's. Wel allemaal omgeven met prikkeldraad en zoals overal in Italië, een hoge gesloten automatische toegangspoort. De wegen ertussen zijn haast allemaal stoffige grindwegen.

Montefiascone heeft een kathedraal die qua bouw erg gelijkt op deze van Scherpenheuvel.

De geschiedenis is wel veel ouder. In de crypte onder deze kerk liggen de overblijfselen van Sint Margaretha van Antiochia.

Zij stierf de marteldood onder Diocletianus, een Romeinse keizer. Verder is het stadje ook bekend voor zijn wijn, de Est!Est!!Est!!!

Het verhaal dat hierbij hoort lees je zelf maar eens op internet.

Lago di Bolsena

De hoogteverschillen waren vandaag minder zwaar dan de vorige dagen. Maar de voorspelde hitte was er wel. Al voor 8h00 was het bakken en braden. En ja, misschien val ik in herhalingen maar aan de zon ontkom je niet. Het landschap verandert enigzins. De landbouw wordt weer diverser. Behalve de olijfbomen en graanvelden loopt het pad door ondermeer aardappelvelden. Ik heb te doen met de boeren, die wanhopig hun oogsten proberen te redden. Je moet geen boer zijn om te zien dat het de foute kant uitgaat. Waar de boer aan het werk is, waait het stof metershoog de lucht in. De gronden korsten open, zelfs zodanig dat ik met momenten moeilijk met de wandelstokken kan gaan die vaak in de brede barsten blijven steken. In San Lorenzo Nuove zie ik voor het eerst het grote meer van Bolsena. 

Het is een prachtig zicht, maar het zal nog een hele tijd duren eer ik het meer zelf bereik.  Iets na de middag bereik ik Bolsena en check ik in om mijn rugzak te kunnen achter laten. Een deugddoende douche spoelt al het stof weg en na een kleine maaltijd wandel ik verder naar het meer. Op het zandstrand is er geen volk maar op de overdekte terrasjes wemelt het van de toeristen. Ik trek terug naar de oudere stad die op de rotsige helling is gebouwd. 

Een wirwar van eeuwenoude huizen en een kasteel waar de toerist, in de smalle straatjes, zijn gading vindt. Na het dagelijks gesprekje met Lieve maak ik de planning op voor de volgende dagen en regel een aantal overnachtingen.  Voor de rest....rust.

Pelgrimbus

Een gekookt eitje bij het ontbijt, dat was lang geleden. Met slecht 22km voor de boeg neem ik het er eens rustig van. Precies om 8h00 trek ik de stad uit met San Quirico d'Orcia als einddoel. Al bij al een rustige wandeling door de typische Toscaanse heuvels. Het is altijd ofwel stijgen, ofwel dalen. Vlakke stukken zitten er niet bij. Boven op de heuvels is de warmte vandaag draaglijk dankzij een verkoelende wind. In het dal was het altijd heel warm. Ook minder schaduw. 

In San Quirico d'Orcia had ik tijd genoeg om voor de eerste keer tijdens deze tocht een pranza (lunch) te nemen. 

Zoals gepland nam ik dan om 17h10 de bus naar Acquapendente. Hier zaten al drie pelgrims op en bij de volgende halte kwamen er nog twee bij. Met enkel zes pelgrims koerste de bus langs bochtige wegen naar het stadje. Twee van de zes pelgrims moesten nog een onderkomen vinden. Ze zijn letterlijk op het laatste moment van het pad weggevlucht. Ze waren al aan de tocht naar Radicofani begonnen maar gaven het wijselijk op. Ik voel me gestrekt in de beslissing die ik gisteren genomen heb. En zo eindigt toch weer een mooie dag in het prachtige Acquapendente. Een cena (avondmaal) had ik niet met nodig.

Molto caldo

Dan toch maar weer om 6h00 vetrokken en maar goed ook.  Vandaag weer geen wolkje aan de lucht en temperaturen tot 37gr in de schaduw.

En net die is er niet veel. Bovendien bleek in Pont d'Arbia, waar ik zou overnachten, het restaurant en de winkel gesloten te zijn. Dan maar verder tot Buonconvento, waar ik dan via booking nog een redelijk goedkoop hotelletje heb gevonden. Daarmee zit ik weer op 30 km vandaag. De hospitalero van het ostello Centro Crest begreep het wel. Volgens hem stoppen ook veel pelgrims omwille van de warmte. 

En, inderdaad,  dit weekend wordt het nog 5 graden warmer. Italië kreunt onder die hitte. Zaterdag en zondag staan er telkens 33km op de planning, met daar boven op een klim naar Monte Nebbiale bij La Fortezza van bijna 900 m. Het stappen gaat goed,  en de warmte kan ik nog verdragen.  Maar ik vrees dat het dit weekend  teveel van het goede zal zijn.  Ik moet dit anders aanpakken.  Morgen stap ik nog naar San Quirico d'Orcia, 22km. Daar neem ik dan morgenavond de bus naar Acquapendente. ( tenminste, als die bus rijdt,  het hotel gaat dit voor mij nakijken.) Zo kan ik zaterdag voorbij de top weer verder stappen en zijn de tochten ook weer wat korter. 

Groen

Het Toscane waar ik nu door trek verschilt toch erg van het Toscane van de eerste dagen. Het is hier veel groener, meer bos en ook veel properder. Je merkt het ook aan de vele vakantiegangers. En ja, het wordt dus ook duurder. Dat merk je al aan het drankje in de bar. Het was een lange maar erg mooie tocht vandaag. Na het rustige Montereggioni boven op een berg en volledig omringd door een hoge muur en zijn torens trok ik verder door bossen en velden naar Sienna. 

De intocht in zo'n grote stad gaat meestal via een of andere drukke invalsweg en dat was ook nu niet anders. Eenmaal door de grote toegangspoort was het nog een hele tocht naar de Duomo van Sienna. Het was koppen lopen. Alle terrassen en winkeltjes zaten overvol. 

Het plan om in het centrum wat voedsel te kopen moest ik laten varen. Grote groepen mensen liepen zingend door de straten, allemaal herkenbaar aan het sjaaltje dat ze droegen en dat symbool staat voor één van de zeventien wijken in de stad. Nadat ik mijn stempel in de kathedraal kreeg, moest ik een omweg zoeken om de stad uit te geraken. In sommige straten en vooral ook het grote centrale plein was er geen doorkomen aan. En zeggen dat de 'Il Palio' zelf pas zaterdag plaats vind. Meer over dit toch wel interessante evenement vind je op internet.

Ik heb via Airbnb nog een betaalbare slaapplaats gevonden iets buiten de stad en zelfs direct aan de Via Francigena. Ik kreeg pas vanmorgen bericht dat het Pelgrimhotel van Sienna voor Ukrainers is gereserveerd. Daar kan ik absoluut mee leven, alleen kwam het bericht wat laat. Vandaag heb ik 34 km gestapt, meteen ook 3km die ik morgen niet meer moet doen. Half uurtje langer slapen.

Het regent !!

Gisterenavond was nog eens een echte pelgrims avond. Er werd in het oude klooster een uitgebreide maaltijd voor ons klaargemaakt. Aan tafel, twee jonge Spanjaarden broer en zus, Christian, een schrijnwerker meubelmaker uit Fribourg in Zwitserland, Brigitte een dertigjarige uit Zürich, Agneta 45 en, jawel, uit Zweden Norkopping. Gespreksonderwerp: pelgrimeren en avonturen. 

Vanmorgen nam ik afscheid van iedereen en was ik als eerste weg. De anderen stappen vandaag naar San Gimignano op 14 km. 

Zelf hou ik het op een kort bezoek aan dit erg mooi stadje, Ooit stonden hier liefst 72 torens op een 300 meter hoge heuvel. Nu staan er nog 13. De heuvel was al bekend bij de Etrusken. In de 13de en 14de eeuw was het grotendeels bezit van de Medici's. In 1400 brak de pest uit en werd de stad verlaten. Veel gebouwen vervielen tot ruïnes. Pas in de 15de eeuw floreerde het stadje terug opnieuw. Vandaag wordt het belaagd door heel veel toeristen. Kort bezoek dus en wegwezen.

De hemel trok stilaan dicht en hoewel de zon niet meer doorbrak bleef het warm. Pas nadat ik in het verblijf in Col di Val d'Elsa incheckte begon het zachtjes te regenen. Heerlijk. De lucht wordt letterlijk gekoeld en gezuiverd. Het eerste echte buitje in lange tijd. 

Morgen wil ik tot Siena wandelen en tocht van 32 km. Maar er is een probleem met het vinden van een overnachtingsplaats. Nu zaterdag is er het gekende 'Il Palio'. Een paardenrace door het centrum van de stad. Dat lokt ook weer massa's toeristen. Zelfs de pelgrimsverblijven zitten vol voor het volgende weekend. Daarom dus morgen doorstappen en hopelijk is er nog een plaatsje vrij.

Een pintje.

Aida baat een kleine b&b uit in San Miniato. Ze is de ideale gastvrouw voor de vermoeide pelgrim. Bij de inschrijving vroeg ze wat ik wou drinken, " een pintje?" vroeg ze. Ze heeft vroeger als au pair gewerkt voor een Italiaans koppel in Brussel. Deze morgen had ze voor ontbijt twee croq monsieurs gemaakt met roerei erbij. Ik begon de dag dus met een goed gevuld maag.

De tocht ging verder door het Toscaans heuvelland. Ik denk wel dat het hier erg mooi kan zijn, maar nu is het vaak uitgedroogd en dor.  Gelukkig zijn er die kleine attenties onderweg, een houten EHBO box met daarin kleine spulletjes die de pelgrim van nut kunnen zijn. 

Ook, en dat al gedurende de hele tocht, de waterkraantjes of fonteintjes met drinkbaar water. Ook meer een meer verwijzingen naar de via Francigena. De hitte speelde vandaag wel de hoofdrol, temperaturen tot wel 40 graden geselen de pelgrim op zijn pad. Maar het doel van vandaag is weer bereikt. Met een douche en 'een pintje' recupereer ik helemaal. Mijn verblijf zelf heet 'Ostello Sigeric' en is gevestigd in een prachtig volledig gerenoveerd klooster. Straks krijg ik hier ook een maaltijd en morgen om 5h staat het ontbijt weer klaar.